«ویلاشهر» همچنان بلاتکلیف
محله ای محروم با مردمی که خاموش با مشکلات خود کنار می آیند. نبود آسفالت آن هم در محلی که به شهر چسبیده است و در واقع داخل شهر است، نبود شبکه فاضلاب، جوی و جدول مناسب این محل را بیشتر به روستا شبیه کرده است.
مشکلات در این محله فریاد می زنند محله ای که قبلا به دباغ خانه معروف بود و
اکنون درست زیر چشم اداره کل راه و شهرسازی قرار دارد.محله ای محروم با
مردمی که خاموش با مشکلات خود کنار می آیند. نبود آسفالت آن هم در محلی که
به شهر چسبیده است و در واقع داخل شهر است، نبود شبکه فاضلاب، جوی و جدول
مناسب این محل را بیشتر به روستا شبیه کرده است.
سال هاست پای کوه دوبرار جا خوش کرده و هر روز میزبان ساختمانی جدید است که از بطن آن بر افراشته می شود، با این که به بلوغ کامل نرسیده اما در حال حاضر مسکن بیش از 3 هزار نفر است که روزی به امید زندگی در محله ای آرام و بی دغدغه پا به این شهرک گذاشتند، اما امروز دغدغه هایشان بیشتر از ساکنان بسیاری از محله های دیگر شهر است.از ترافیک سنگین چهار راه میدان بار که بگذری، شلوغی تعمیرگاه ها، صافکاری ها و صف طولانی خودروهای حمل بار که قصد ورود و خروج از میدان بار را دارند، نصیبت می شود، اگر لحظه ای غفلت کنی در این جاده پر ترافیک ممکن است حادثه ای برایت رخ دهد. ورودی جنجال برانگیزی دارد، مانند مسابقات «آفرود» است. برای گذشتن از تنها پل ورودی این شهرک، باید حواست حسابی جمع باشد، چون آن قدر اصول مهندسی درست اجرا نشده که چند متر جلوتر را هم نمی بینی و هر لحظه حادثه در کمینت نشسته است.
«ویلا شهر»، شهرک بلاتکلیفی است که تنها نامی زیبا را با خود یدک می کشد و شلوغی تعمیرگاه ها، رفت و آمدهای میدان بار، حشرات موذی و حیوانات ولگرد از دغدغه های ساکنان آن است. این شهرک کج دار و مریز به حیاتش ادامه می دهد و گویا مورد بی مهری نهادهای متولی قرار دارد.
یک جای کار می لنگد، پیاده روها چند خط در میان، موزاییک و نیمه کاره رها شده اند، جایی برای عبور آب در یک طرف پیاده رو، وجود ندارد، تنها جوی آب که در یک سوی خیابان اصلی این شهرک تعریف شده، مسدود است و آب راکد و تیره راهی برای عبور ندارد.نخاله های ساختمانی و تلی از خاک که در جای جای پیاده رو ها دیده می شود، راه تردد افراد را بسته و فردی پاسخگو نیست.
یکی از ساکنان ویلاشهر که از قدیمی ترین افراد این محله است، می گوید: انبوهی از مشکلات این محله را فراگرفته و شاید دوری از شهر باعث غفلت مسئولان و نهاد متولی نسبت به این شهرک شده است.
«عابدی» با بیان این که یکی از پر رنگ ترین مشکلات این شهرک، خدماتی است که به این شهرک ارائه می شود، اظهارمی دارد: برای ساخت پیاده رو از هر خانواده 200 هزار تومان مطالبه کرده اند که برخی این مبلغ را پرداخت نکرده اند و همین امر نیز دلیل وضعیت کنونی پیاده روهای این شهرک است.
شیب پیاده رو های سمت راست جاده اصلی شهرک به سمت منازل مسکونی است و این امر موج جاری شدن آب باران و برف به داخل منازل می شود و مشکلات خاص خود را ایجاد می کند.
وی با اشاره به وضعیت نامناسب امکانات تردد در این شهرک ادامه می دهد: در گذشته 3 اتوبوس شهری مسئول رفت و آمد و جابه جایی شهروندان این شهرک بود که در حال حاضر تعداد آن ها به 2 اتوبوس کاهش یافته و فاصله زمانی رفت و آمد آن ها به یک ساعت رسیده است.
وی می افزاید: هیچ گونه تاکسی شهری در این منطقه و محله رفت و آمد ندارد و روزهای تعطیل، عملا رفت و آمد در این شهرک برای افرادی که خودروی شخصی ندارند، غیرممکن می شود.
وی می افزاید: در مواقع اضطراری ساکنان محله باید یک کیلومتر تا رسیدن به خیابان اصلی و چهارراه میدان بار پیاده بروند و گرما و سرما و مخاطرات این یک کیلومتر را به جان بخرند.
دغدغه تهیه نان در این شهرک از دیگر مسائلی است که یکی دیگر از شهروندان به آن اشاره می کند و می گوید: یک نانوایی برای 3 هزار نفر تعریف شده است.
وی با اشاره به هزینه هایی که شهرداری از مالکان برای خیابان سازی دریافت کرده و اقدامی انجام نداده است، اظهارمی دارد: برای آسفالت کردن خیابان اصلی هم از مالکان وجهی دریافت شده و پیاده روها هم به حال خود رها شده است و ما مجبور شدیم با هزینه شخصی مقابل ملک مسکونی خود را موزاییک کنیم.
تردد افراد معتاد و مزاحم در روزهای پایانی هفته و روزهای تعطیل از دیگر مشکلاتی است که ساکنان این محله به آن اشاره می کنند.
یکی دیگر از شهروندان می گوید: فضای سبز و پارک در این محله وجود ندارد و بچه ها فضایی برای بازی و سرگرمی ندارند به همین دلیل در خیابان اصلی بازی می کنند و تاکنون شاهد حوادث بسیاری در این محله بوده ایم.
وی با بیان این که قرار بود پارک بانوان در کوه دوبرار ساخته شود اما سال هاست مسکوت مانده است، می افزاید: پارک جنگلی دوبرار محلی برای تجمع برخی جوان ها و افراد معتاد شده است که مخاطرات زیادی را برای این محله ایجاد کرده اند.
وی از ویراژ موتور سواران در روزهای تعطیل در این محله سخن می گوید و از نگرانی هایی که مدام برای آن ها ایجاد می شود.وی با اشاره به وسعت 120 هکتاری این پارک و داشتن تنها یک نگهبان که به تنهایی توانایی حفاظت از پارک را ندارد، عنوان می کند: این امر به یکی از معضلات ویلاشهر تبدیل شده است.
فراوانی حشرات موذی و حتی رتیل و مار و افزایش تعداد حیوانات ولگرد و نبود رفتگر برای نظافت محله از دیگر مسائلی است که شهروندان ساکن در این محله به آن اشاره می کنند.
در این رابطه «پیلتن» رئیس شورای اسلامی شهر بجنورد با بیان این که هنگام واگذاری زمین ها توسط تعاونی فرهنگیان مکانی برای اجرای خدمات شهری و ایجاد پارک و فضای سبز تعریف نشده است، می گوید: ساخت و ساز در این مکان بدون پرداخت حق و حقوق شهرداری انجام شده است و زمینی برای پارک وجود ندارد.
وی با اشاره به زمینی که در گذشته برای این منظور در نظر گرفته شده بود، اظهارمی دارد: این زمین معارض دارد و هنوز تفکیک نشده است.
وی ادامه می دهد: باید در آینده توافقاتی برای در نظر گرفتن زمینی به این منظور انجام شود.
وی از نبود اعتبار برای احداث پارک بانوان دوبرار سخن می گوید و از ناتمام ماندن طرح خبر می دهد.
«پیلتن» مشکلات تردد در این منطقه را به دلیل مشکلات اتوبوس رانی و کمبود اعتبار و اتوبوس ذکر و عنوان می کند: با وجود این نقص و کمبود با مدیریت انجام شده به این شهرک، گلستان شهر و شهرک فرهنگیان سرویس دهی می شود.
وی بی رغبتی تاکسی های خطی برای تردد در این مسیر را بی ارتباط با شهرداری می داند و می گوید: زیر سازی ها، مانند بازگشایی مسیر، آسفالت و جدول کشی انجام شده و ما به وظایف خود عمل کرده ایم.
وی درباره پیاده رو سازی نصفه و نیمه عنوان می کند: از هر خانواده ای که مبلغی دریافت شده اما خدمات ارائه نشده است، فیش پرداختی خود را به شورای شهر بیاورند تا به آن رسیدگی شود. /روزنامه خراسان شمالی
سال هاست پای کوه دوبرار جا خوش کرده و هر روز میزبان ساختمانی جدید است که از بطن آن بر افراشته می شود، با این که به بلوغ کامل نرسیده اما در حال حاضر مسکن بیش از 3 هزار نفر است که روزی به امید زندگی در محله ای آرام و بی دغدغه پا به این شهرک گذاشتند، اما امروز دغدغه هایشان بیشتر از ساکنان بسیاری از محله های دیگر شهر است.از ترافیک سنگین چهار راه میدان بار که بگذری، شلوغی تعمیرگاه ها، صافکاری ها و صف طولانی خودروهای حمل بار که قصد ورود و خروج از میدان بار را دارند، نصیبت می شود، اگر لحظه ای غفلت کنی در این جاده پر ترافیک ممکن است حادثه ای برایت رخ دهد. ورودی جنجال برانگیزی دارد، مانند مسابقات «آفرود» است. برای گذشتن از تنها پل ورودی این شهرک، باید حواست حسابی جمع باشد، چون آن قدر اصول مهندسی درست اجرا نشده که چند متر جلوتر را هم نمی بینی و هر لحظه حادثه در کمینت نشسته است.
«ویلا شهر»، شهرک بلاتکلیفی است که تنها نامی زیبا را با خود یدک می کشد و شلوغی تعمیرگاه ها، رفت و آمدهای میدان بار، حشرات موذی و حیوانات ولگرد از دغدغه های ساکنان آن است. این شهرک کج دار و مریز به حیاتش ادامه می دهد و گویا مورد بی مهری نهادهای متولی قرار دارد.
یک جای کار می لنگد، پیاده روها چند خط در میان، موزاییک و نیمه کاره رها شده اند، جایی برای عبور آب در یک طرف پیاده رو، وجود ندارد، تنها جوی آب که در یک سوی خیابان اصلی این شهرک تعریف شده، مسدود است و آب راکد و تیره راهی برای عبور ندارد.نخاله های ساختمانی و تلی از خاک که در جای جای پیاده رو ها دیده می شود، راه تردد افراد را بسته و فردی پاسخگو نیست.
یکی از ساکنان ویلاشهر که از قدیمی ترین افراد این محله است، می گوید: انبوهی از مشکلات این محله را فراگرفته و شاید دوری از شهر باعث غفلت مسئولان و نهاد متولی نسبت به این شهرک شده است.
«عابدی» با بیان این که یکی از پر رنگ ترین مشکلات این شهرک، خدماتی است که به این شهرک ارائه می شود، اظهارمی دارد: برای ساخت پیاده رو از هر خانواده 200 هزار تومان مطالبه کرده اند که برخی این مبلغ را پرداخت نکرده اند و همین امر نیز دلیل وضعیت کنونی پیاده روهای این شهرک است.
شیب پیاده رو های سمت راست جاده اصلی شهرک به سمت منازل مسکونی است و این امر موج جاری شدن آب باران و برف به داخل منازل می شود و مشکلات خاص خود را ایجاد می کند.
وی با اشاره به وضعیت نامناسب امکانات تردد در این شهرک ادامه می دهد: در گذشته 3 اتوبوس شهری مسئول رفت و آمد و جابه جایی شهروندان این شهرک بود که در حال حاضر تعداد آن ها به 2 اتوبوس کاهش یافته و فاصله زمانی رفت و آمد آن ها به یک ساعت رسیده است.
وی می افزاید: هیچ گونه تاکسی شهری در این منطقه و محله رفت و آمد ندارد و روزهای تعطیل، عملا رفت و آمد در این شهرک برای افرادی که خودروی شخصی ندارند، غیرممکن می شود.
وی می افزاید: در مواقع اضطراری ساکنان محله باید یک کیلومتر تا رسیدن به خیابان اصلی و چهارراه میدان بار پیاده بروند و گرما و سرما و مخاطرات این یک کیلومتر را به جان بخرند.
دغدغه تهیه نان در این شهرک از دیگر مسائلی است که یکی دیگر از شهروندان به آن اشاره می کند و می گوید: یک نانوایی برای 3 هزار نفر تعریف شده است.
وی با اشاره به هزینه هایی که شهرداری از مالکان برای خیابان سازی دریافت کرده و اقدامی انجام نداده است، اظهارمی دارد: برای آسفالت کردن خیابان اصلی هم از مالکان وجهی دریافت شده و پیاده روها هم به حال خود رها شده است و ما مجبور شدیم با هزینه شخصی مقابل ملک مسکونی خود را موزاییک کنیم.
تردد افراد معتاد و مزاحم در روزهای پایانی هفته و روزهای تعطیل از دیگر مشکلاتی است که ساکنان این محله به آن اشاره می کنند.
یکی دیگر از شهروندان می گوید: فضای سبز و پارک در این محله وجود ندارد و بچه ها فضایی برای بازی و سرگرمی ندارند به همین دلیل در خیابان اصلی بازی می کنند و تاکنون شاهد حوادث بسیاری در این محله بوده ایم.
وی با بیان این که قرار بود پارک بانوان در کوه دوبرار ساخته شود اما سال هاست مسکوت مانده است، می افزاید: پارک جنگلی دوبرار محلی برای تجمع برخی جوان ها و افراد معتاد شده است که مخاطرات زیادی را برای این محله ایجاد کرده اند.
وی از ویراژ موتور سواران در روزهای تعطیل در این محله سخن می گوید و از نگرانی هایی که مدام برای آن ها ایجاد می شود.وی با اشاره به وسعت 120 هکتاری این پارک و داشتن تنها یک نگهبان که به تنهایی توانایی حفاظت از پارک را ندارد، عنوان می کند: این امر به یکی از معضلات ویلاشهر تبدیل شده است.
فراوانی حشرات موذی و حتی رتیل و مار و افزایش تعداد حیوانات ولگرد و نبود رفتگر برای نظافت محله از دیگر مسائلی است که شهروندان ساکن در این محله به آن اشاره می کنند.
در این رابطه «پیلتن» رئیس شورای اسلامی شهر بجنورد با بیان این که هنگام واگذاری زمین ها توسط تعاونی فرهنگیان مکانی برای اجرای خدمات شهری و ایجاد پارک و فضای سبز تعریف نشده است، می گوید: ساخت و ساز در این مکان بدون پرداخت حق و حقوق شهرداری انجام شده است و زمینی برای پارک وجود ندارد.
وی با اشاره به زمینی که در گذشته برای این منظور در نظر گرفته شده بود، اظهارمی دارد: این زمین معارض دارد و هنوز تفکیک نشده است.
وی ادامه می دهد: باید در آینده توافقاتی برای در نظر گرفتن زمینی به این منظور انجام شود.
وی از نبود اعتبار برای احداث پارک بانوان دوبرار سخن می گوید و از ناتمام ماندن طرح خبر می دهد.
«پیلتن» مشکلات تردد در این منطقه را به دلیل مشکلات اتوبوس رانی و کمبود اعتبار و اتوبوس ذکر و عنوان می کند: با وجود این نقص و کمبود با مدیریت انجام شده به این شهرک، گلستان شهر و شهرک فرهنگیان سرویس دهی می شود.
وی بی رغبتی تاکسی های خطی برای تردد در این مسیر را بی ارتباط با شهرداری می داند و می گوید: زیر سازی ها، مانند بازگشایی مسیر، آسفالت و جدول کشی انجام شده و ما به وظایف خود عمل کرده ایم.
وی درباره پیاده رو سازی نصفه و نیمه عنوان می کند: از هر خانواده ای که مبلغی دریافت شده اما خدمات ارائه نشده است، فیش پرداختی خود را به شورای شهر بیاورند تا به آن رسیدگی شود. /روزنامه خراسان شمالی