پارک جنگلی همچنان زیر دود معتادان

«پارک جنگلی الهیه بجنورد به علت مشکلات اجتماعی که در آن وجود داشت تا پایان عملیات عمرانی دور آن فنس کشی می‌شود»؛ خردادماه سال گذشته در پی گزارش روزنامه خراسان شمالی از پارک الهیه بجنورد با تیتر «معتادان اشک پارک جنگلی را در آوردند» رئیس شورای شهر بجنورد این خبر را داد و اجرای آن آغاز شد. با این وعده اندک مردم بجنورد که از نزدیک زیبایی پارک الهیه را دیده اند امیدوار شدند که این پارک از حالت پاتوق معتادان پر خطر نجات می یابد و پارکی بکر و زیبا به پارک های بجنورد افزوده می شود. پس از گذشت بیش از یک سال، خبرنگار ما دوباره راهی این پارک در جنوب بجنورد شد تا تغییرات انجام شده را بررسی کند.زمانی که به نزدیکی پارک می رسم از یکی از اهالی سوال می کنم که آیا شرایط پارک بهتر از سال گذشته شده است یا نه، پاسخ می دهد: شرایط پارک بهتر شده است اما نه برای مردم بلکه برای معتادان! «حصاری» ادامه می دهد: در گذشته به دلیل باز بودن اطراف پارک معتادان پر خطر کمی احساس خطر می کردند اما پس از محصور شدن با فنس معتادان برخی از نقاط آن را پاره کرده اند و با خیال راحت در آن جا زندگی می کنند بدون این که کسی مزاحم آن ها شود.
 وی با بیان این که گویا قرار نیست حالا حالا ها مردم بجنورد صاحب پارک دیگری شوند ادامه می دهد: هم اکنون در روزهای تعطیل، پارک های بش قارداش و باباامان جوابگوی مردم نیستند و اگر مسئولان شهری این پارک را از حضور معتادان پر خطر پاکسازی و بهسازی کنند با توجه به نزدیکی این پارک جنگلی به شهر، نه تنها مردم بجنورد بلکه بسیاری از مسافران نیز می توانند از آن بهره مند شوند.
 یکی دیگر از اهالی خیابان حر نیز می گوید: پارک الهیه به جای آن که پاتوق مناسبی برای معتادان به‌شیشه و پر خطر باشد می تواند محلی برای خنده و سرگرمی بسیاری از شهروندان شود اما سال هاست که این پارک به حال خودش رها شده است و نه تنها مردم شهر بلکه مردم اطراف نیز نمی توانند از آن استفاده کنند که اکنون به مکانی نا امن تبدیل شده و محله را بدنام کرده است.
وی خاطرنشان می کند: سال هاست مسئولان وعده می دهند پارک را بهسازی می کنند اما به طور مقطعی مورد توجه قرار می گیرد و دوباره رها می شود. یکی از معتمدان محله وقتی متوجه دلیل حضور من می شود با گلایه از عملی نشده وعده های مسئولان او نیز حصار کشی اطراف پارک را عملی بی فایده می داند و اظهار می کند: مسئولان سال گذشته حصارکشی این پارک جنگلی بزرگ را انجام دادند تا شر معتادان ولگرد و خطرناک را از سر مردم این محله کم کنند اما نه تنها نتیجه بخش نبود بلکه معتادان حالا بدون مزاحمت افراد دیگر در این پارک حضور دارند. وی که دوست ندارد نامش ذکر شود، ادامه می دهد: روزانه ده ها معتاد پر خطر و آواره وارد این پارک می شوند و مواد مخدر استعمال می کنند و دیگر کارهای ناهنجار را انجام می دهند.
وی با بیان این که هر چند ورود به پارک ترسناک است اما می خواهد که به همراه او وارد پارک شوم. در بدو ورود به پارک و در لابه لای درختان زیبا و مختلف پارک، مردی با لباس های کثیف را می بینیم که مشغول مصرف مواد است. در جای جای پارک که قدم می زنیم می بینیم که معتادان این پارک زیبا را زخمی کرده اند. وقتی به نیمه پارک می رسم و از میان درختان زیبا شهر را زیر پایم می بینم دوباره حسرت می خورم که ای کاش خودم و دیگر شهروندان می توانستیم هر هفته از زیبایی های این پارک استفاده کنیم نه آن که دو دستی تقدیم معتادان شود؛ معتادان پرخطری که در نقاطی با یک تکه پارچه و یا ساختن آلونک هایی برای خود سرپناهی درست کرده اند. در میان یکی از این آلونک ها مردی با موهای نامرتب و صورتی کثیف سرش را بالا می آورد تا ما را ببیند. به او نزدیک می شوم و می پرسم برای چه در این پارک و آن هم در آلونکی بسیار کوچک زندگی می کند پاسخ می دهد: بعد از زلزله، صاحب خانه من و زنم را از خانه بیرون کرد و چون جا و مکانی نداشتیم با ساختن این آلونک در آن زندگی می کنیم. او در پاسخ به این سوال که آیا همسر و فرزندانی دارد می گوید: همسرم هم اکنون داخل آلونک است و به همین دلیل مأموران اجازه داده اند در این پارک بمانم؛ موضوعی که نگهبان ساختمان در حال احداث پارک آن را رد می کند و می گوید: مأموری در این چند وقت وارد پارک نشده است که بخواهد به این زوج اجازه بدهد در این پارک زندگی کنند  یا نکنند.
وقتی نگاهی دوباره به آلونک آن ها می کنم باورم نمی شود که دو نفر در آن که از لباس های کهنه و چند تخته درست شده است زندگی می کنند. اما نگهبان پارک در مورد گشت زنی مأموران پلیس در این پارک می گوید: مأموران زمانی می توانند در این پارک گشت بزنند که پارک ساماندهی و خیابان کشی شود و تا زمانی که پارک به همین منوال باشد نمی شود امیدی به خارج شدن معتادان از آن  داشت.
در ادامه گشت و گذار در داخل پارک یکی از معتادان با قیافه ای بسیار زشت و ترسناک به سمت ما نزدیک می شود و به یکی از معتمدان محل که همراه ما ست، می توپد و می گوید: ما با کسی کاری نداریم و مزاحم کسی نیستیم. وی خطاب به معتمد محل ادامه می دهد: در مورد ما دروغ نگو! مرد معتمد که او نیز دوست ندارد نامش در این گزارش قید شود در پاسخ به او می گوید: من به فکر شما هستم و می خواهم مسئولان شما را ببینند و از این فلاکت نجات دهند. معتمد محل می گوید: آب از سر این معتادان پر خطر گذشته است و نمی شود با آن ها بحث کرد و یا به آن ها نزدیک شد.
 وی ادامه می دهد: برخی از اهالی محل با توجه به ناامنی که این پارک به وجود آورده است چندین بار تصمیم گرفتند شبانه تمام درختان را قطع کنند تا از شر این افراد خلاص شوند اما بزرگان محل آن ها را به صبر و شکیبایی فراخواندند و گفتند این پارک برای شهر مهم است و باید مسئولان را راضی کنیم تا به آن سامان دهند تا هم اهالی و هم شهروندان از آن بهره مند شوند امیدی که البته هر سال کمرنگ تر از سال قبل می شود. وی از اعضای شورای شهر جدید می خواهد تا رسیدگی به درختان این پارک 8 هکتاری را که سال ها طول کشیده تا درختانش قد بکشند در اولویت قرار دهند و آن را از دست معتادان خطرناک نجات دهند./روزنامه خراسان شمالی