در مهرماه سال 1359 رزمندگان و مردم خرمشهر تلاش زیادی کردند تا از پیشروی نیروهای صدام جلوگیری کنند. آن روز خرمشهر میدان جنگ بود و زنان و کودکان با دشمن می جنگیدند اما دشمن با تمام قوا برای اشغال کشور آمده بود و سرانجام در چهارم آبان ماه سال ۱۳۵۹ خرمشهر به تصرف دشمن درآمد و سقوط کرد.
عبدالرضا صالح پور رزمنده ۵۷ ساله خرمشهری در گفت و گو با ایسنا - منطقه خوزستان، از روزهای آغاز جنگ تحمیلی و سقوط خرمشهر می گوید: ۳۱ شهریورماه سال ۵۹ آغاز جنگ تحمیلی بود. در آن زمان ۱۹ سال سن داشتم و عضو نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بودم. مردان و زنان تلاش های زیادی کردند که دشمن نتواند در خاک پیشروی کند اما در ۲۲ مهرماه ۵۹ اعلام شد که زنان و کودکان در شهر باقی نمانند زیرا عراقی ها وارد قسمتی از شهر شده بودند و باید زنان و کودکان به شهرهای دیگر می رفتند. البته زنان رزمنده در شهر ماندند و در امدادرسانی، نگهداری مهمات و امور مختلف دیگر فعالیت کردند.
این رزمنده تصریح کرد: در آن زمان اهالی محل، بسیج و گروههای مختلف با دشمن می جنگیدند اما در دفاع از شهر تنها بودیم. در تامین مهمات و توپخانه پشتیبانی نشدیم.
وی افزود: در آن روزها بنی صدر به خرمشهر آمده بود و به وی اعلام کردیم که تانکهای عراقی وارد شهر شده اند و باید بمباران شوند اما بنی صدر با تمسخر گفت مگر مهمات نقل و نبات است که برای شما بفرستم؟
صالح پور گفت: علاوه بر این بنی صدر به ارتش دستور عقب نشینی داد البته نیروهای ارتش و نیروی دریایی به کمک ما آمدند و لغو دستور کردند اما تا آخرین لحظه مهماتی در دست نداشتیم. این کار بنی صدر یک خیانت در حق مردم بود.
وی ادامه داد: تنها زمانی از شهر خارج شدیم که عراقی ها در سه چهار متری ما بودند و مجبور بودیم به مناطق دیگر برویم اما شهید بهروز مرادی که یکی از شهدای شاخص ۴۵ روز مقاومت خرمشهر است حاضر به خارج شدن از شهر نشد و امید داشت که به ما کمک شود تا بتوانیم با دشمن بجنگیم. بالاخره در آخر شب شهید بهروزی هم حاضر شد از شهر خارج شود.
صالح پور گفت: در آن زمان برخی مردم خرمشهر وضع مالی بدی داشتند و توان خارج شدن از شهر را نداشتند. یکی از خانوادههای خرمشهری به دلیل اینکه خارج از شهر اقوامی نداشت و پولی برای جابه جایی در دست نداشت مجبور بود در شهر بماند و تنها می گفت امیدوارم که جنگ به زودی به پایان برسد.
وی بیان کرد: بعد از همه تلاشها و رشادتهای جوانان، سرانجام چهارم آبان ماه سال ۵۹ عراقیها شهر را محاصره کردند و خرمشهر سقوط کرد.
این رزمنده عنوان کرد: اگر مهمات داشتیم عراقیها نمی توانستند خرمشهر را تصرف کنند و هیچ وقت خرمشهر سقوط نمیکرد.
منبع: ایسنا