به گزارش تابناك رضوي، امیر نجفی در مجموعه نشستهای «کارکرد اجتماعی هنر با موضوع تئاتر و جامعه ایران»، با بیان اینکه تا قبل از انقلاب مشروطه چیزی به نام تئاتر حرفهای در ایران وجود نداشت، اظهار كرد: تئاتر پدیدهای وارداتی است و حتی باوجود میراثهای نمایشی پیشینیان در کشور همچون تعزیه، نقالی و پردهخوانی نمیتوان آن را در انحصار کشور ایران دانست.
نجفی با اشاره به افت تدریجی تئاتر در کشور گفت: تئاتر پس از ورود به کشور به ابزاری برای تبلیغ ایدئولوژیهای مختلف توسط گروههای سیاسی و مذهبی تبدیل شد که خوشبختانه در سالهای گذشته کمکم به صورت هنر شکل واقعی خود را پیدا کرده است.
وي اظهار کرد: اولین نشانههای ورود تئاتر به ایران در سفر هیئتهای سیاسی و اعزام محصلین ایرانی به غرب و آشنایی با گونههای تفریح غربیها همچون تئاتر و سیرک دیده میشود.
وی با بیان اینکه تأسیس مدرسه دارالفنون و سفرهای ناصرالدینشاه به غرب به آشنایی بیشتر مردم ایران با تئاتر کمک نمود، افزود: وقوع انقلاب مشروطه نیز باعث رشد تئاتر در ایران شد بهطوریکه تئاتر را از نمایش برای نجبا و اشرافزادگان خارج نموده و به آن عمومیت داد.
وی گفت: تصور جامعه از تئاتر، بخش بد و منفی آن است که بعضی از بازیگران تئاتر چارچوبها را رعایت نکرده و به دنبال اخلاق و فرهنگ نیستند.
مدرس کانون تئاتر دانشگاه فردوسی مشهد با اشاره به اینکه خانوادهها نیز در مقابل علائق فرزندان خود نسبت به ورود به تئاتر جبهه میگیرند، تصریح کرد: علاوه بر عدم رعایت موازین شرعی توسط بعضی افراد در تئاتر، نبود وضعیت مالی مناسب در این رشته تحصیلی باعث تشویش و نگرانی در خانوادهها میشود.
نجفی با بیان اینکه در رساله مراجع فصلی به نام احکام بازیگری کم است، اضافه کرد: وقتی در رسالههای احکام دین اسلام در مورد ریزترین و جزئیترین مسائل صحبت شده است، چرا نباید در مورد احکام بازیگری صحبت شود تا جایگاه و حدود بازیگری در اسلام مشخص شود.
وی با بیان اینکه تاکنون نسبت به حدود شرعی بازی در تئاتر هیچگونه تصمیمگیری خاصی نشده است، گفت: گویا هیچیک از دو طرف اهالی تئاتر و مراجع تقلید تمایلی برای تلاش در زمینه تعیین حدود شرعی بازیگری در اسلام نداشتهاند.
مدرس کانون تئاتر دانشگاه فردوسی مشهد با بیان اینکه طی 50 سال گذشته تغییرات بسیاری در رواج تئاتر در کشور رخ داده، اضافه کرد: 50 سال پیش زنان ایرانی به خاطر بازی در تئاتر طرد میشدند، اما در حال حاضر جایگاه تئاتر در کشور تغییرات بسیاری کرده است و امیدوارم این روند در سالهای آینده بهتر از موقعیت کنونی شود.
نجفی ابراز کرد: حساسیت هر حکومتی نسبت به تئاتر بیش از سینما است، زیرا امکان سانسور و یا عدم پخش در فیلمهای سینمایی وجود دارد درحالیکه تئاتر اینگونه نیست.