سخنان دیروز آیت الله علم الهدی در خصوص حجاب دستمایه تعجب رسانه ها شد . او چیز خاصی نگفته بود ، فقط این مساله عقلی را مورد اشاره قرار داده بود که حجاب نمی تواند اجباری باشد. البته منظور وی از حجاب ، انتخاب نحوه پوشش زنان است و نه اصل مساله که امری شرعی است و صد البته حدود آن نیز مشخص است.
اما فحوی کلام این نوشته چیز دیگری است. واکاوی این که چرا بعد از 38 سال از حاکمیت نظام اسلامی ، هنوز با معضلی بنام بدحجابی و در مواردی نیز با بی حجابی های گسترده ای مواجهیم.
پاسخ به این چرائی را می توان با نوعی ساده سازی از قبیل اینکه دشمن و تهاجم فرهنگی اش مسئول است ، مرتفع نمود اما یقینا نیروهای دلسوز انقلاب و اسلام به دنیال خودفریبی نیستند.
می خواهیم ریشه های این پدیده ها را به درستی بشناسیم و سپس نسبت به استخراج راهکارهای مناسب و البته متناسب اقدام کنیم.
نخستین مساله ای که در مورد حجاب میتوان بدان دست یازید ، ضعف اعتقادات جوانان است. نسل های دوم و سوم انقلاب اسلامی آنگونه که شایسته و بایسته است مورد آموزش قرار نگرفته اند.
در روزگاری نه چندان دور این آموزش ها در هیئات حسینی و مساجد و .. انجام می گرفت و اتفاقا کارآمدی بسیار بالایی هم داشت . با کم فروغ شدن این گونه مجامع و با کارآمدی و بهره وری بسیار پائین سیستم آموزشی کشور ، مبنای اعتقادی دانش اموزان و دانشجویان سست و در برابر تندبادهای فکری مخالف لرزان و شکننده است.
دومین مساله این است که متاسفانه، آموزش دهندگان ما بجای تکیه بر واژه عفاف و حیا بر کلمه حجاب و آنهم مشخصا بر پارچه ای بنام چادر تاکید نموده اند.
این همانی بوجود آمده در این قضیه ضربه مهلکی بر نفس قضیه و آنچه شارع مقدس از انسان می خواهد ، وارد آورده است.
آنچه مهم است عفاف است و نه حجاب . متاسفانه شاهد آن هستیم که برخی از زنان نیز حجاب بر تن دارند اما اعمالشان مخالف روح عفاف است . برخی از چادری ها نیز که مشخصا از سر اجبار این پوشش را انتخاب کرده اند چنان آرایشات غلیظی بر خورد دارند که موضوع حجاب بی معنی و بلا وجه می گردد.
سومین مساله مربوط می شود به تفاوت در عمل ورفتار بزرگان و صاحب تریبون های رسمی . برخی ها چون مساله حجاب تبدیل به مطاعی سیاسی شده است ، از تریبون های رسمی چنان داد حجاب سر می دهند که منصفان را به شگفت وا می دارد اما همینان در مرحله عمل چنان از بدحجابان و بی حجابان دفاع می نمایند و در خفا گرفتار آلودگی هایی هستند که برکت از سخنانشان رخت بر می بندد.
هر چند سخن از حجاب و وریشه یابی وضعیت کنونی ان نیازمند مداقه و حوصله بیشتری است اما همین سه نکته کوتاه نیز بیانگر بخشی از واقعیت های موجود می تواند باشد.
مسئولین فرهنگی جامعه باید بیش از پیش با جدیت و ارائه راهکارهای آموزشی از دوران کودکی و دوران تحصیل دانش آموزان به مقوله حجاب و عفاف بیشتر توجه نمایند.