به گزارش تابناک هرمزگان، چند روز قبل طی معارفه وزیر پیشنهادی بهداشت در مجلس رئیس جمهور سخنانی گفت، که صرف نظر از درستی یا نادرستی آن، چراییِ طرح آن سخنان در آن جلسه خشم جامعه پزشکی را بر افروخت.
رئیس جمهور در آن جلسه پزشکان را «تافتهی جدا بافته خواند» و آنها را «انسان هایی متکبر و خود بزرگ بین» توصیف کرد.
البته در هر گروه و صنفی خوب و بد وجود دارد و جامعه پزشکی ایران نیز در کل جامعه سالم و به روز و شادابی میباشد ولی دلیل این بر افروختگی و حملات اشخاص و گروهها خصوصاً در فضای مجازی و رسانهای چیست؟
آیا پزشکی ماورای یک شغل است و یک فرد به خودی خود به دلیل پزشک بودن قابل احترام و تقدیر است یا عملکرد و اخلاق وی موجب محترم شدن و متفاوت شدن وی میگردد؟
در زمانهایی نه چندان دور پزشکان این مرز و بوم حکیم و طبیب بودند و اگر چه از نظر مادی در جامعه مطرح نبودند ولی از نظر معنوی قطعاً جایگاه رفیع و والایی داشتند.
اکنون این معادله بهم خورده و پزشکان جایگاه معنوی خود را از دست داده در عوض پولدار و بعضاً تاجر شدهاند.
وارد شدن پزشکان به حوزههای غیر تخصصی نظیر ساختوساز، زدن رستوران، سرمایهگذاری در شرکتها و کارخانههای غیر مرتبط با حرفهی پزشکی موجب گردیده تا وجه روحانی این شغل خدشهدار و آنها را در حد و اندازه یک معاملهگر پایین بیاورد.
در دورهای که ما زندگی میکنیم پزشکی شغل است نه عنوان، یعنی به کسی برای دکتر بودنش حقوق نمیدهند بلکه باید خدماتی ارائه کند و در ازای آن مزد دریافت کند.
پزشکان محترم هیئت علمی دانشگاه را در نظر بگیرید، حقوق هیئت علمی در حد استاد دانشگاه در رشتههای دیگر دریافت میکنند، بیمه میشوند و در چند سال اول خدمت مسکن دریافت میکنند. تقریباً میتوان گفت که همه این چیزها در ازای عنوان آنها و نه عملکردشان به آنها داده میشود.
می پرسید مگر میشود؟
بله که میشود!
این پزشکان هیئت علمی بابت کاری که میکنند حقوق و کارانه مجزّا دریافت میکنند.
هر بیماری ویزیت شود وجهی دریافت میکنند.
هر بیماری بیهوش شود وجهی دریافت میکنند.
و...
در حالیکه در واقع مزد آنها از قبل پرداخت شده است، فرض کنید معلمّی حقوقش را فقط بخاطر معلم بودنش بگیرد و بابت طرح سؤال، گرفتن امتحان و تصصیح اوراق دانشآموزان کارانه مجزّا دریافت کند.
به طور یقین میتوان گفت تنها قشر جامعه که مازاد بر حقوق چیزی تحت عنوان کارانه دریافت میکند رشتههای پزشکی و پیراپزشکی میباشد. کارمندان، معلمان، رانندگان کارگران کارخانه و ... فقط یک حقوق دارند و کارانهای دریافت نمیکنند.
مطلب دیگر که بعضاً توسط گروهی از پزشکان مطرح میشود به رخ کشیدن میزان تحصیلات و دوره تحصیلیِ پزشکی میباشد.
تا زمان گرفتن دیپلم همه دوازده سال درس میخوانند،
پس از قبولی در کنکور و ورود به دانشگاه سختی دروس مهندسی و رشتههای وابسته به آن اگر بیشتر از پزشکی نباشد کمتر هم نیست برای گرفتن دکترای فیزیک، شیمی، یا زیستشناسی طول دوره در حد دکترای پزشکی و بلکه طولانیتر هم میباشد پس از نظر حجم دروس و طول دوره هم برتریِ خاصی به سایر رشتهها ندارند.
فقط میماند معنویّت و جنبه انسانی کار که آن هم متأسفانه تا حدود زیادی از بین رفته است. پس اگر جامعه پزشکی و پیراپزشکی از موقعیّت فعلی خود در جامعه نگران است بهتر است عملکرد خود را مورد بازنگری قرار دهد.
هیچ کس به دلیل شغلش محترم نمی شود عملکردش او را از دیگران متمایز میکند.
انتهای پیام/*