روز بیستوچهارم ذیالحجه روزی است که رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) با نصارای نَجران مباهله کرد
به گزارش
تابناک همدان، پیامبر اکرم پیش از مباهله عبا بر دوش مبارک گرفت و حضرت امیرالمؤمنین و فاطمه و حسن و حسین (علیهمالسلام) را زیر عبا جا داد و گفت:
پروردگارا هر پیامبری را اهلبیتی بوده که مخصوصترین خلق نسبت به او بودند، خدایا اینان اهلبیت مناند، از ایشان شک و گناه را برطرف ساز و پاک کن ایشان را پاک کردنی کامل، پس جبرائیل نازل شد و آیه تطهیر را در شأن ایشان فرود آورد.
آنگاه رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) آن چهار بزرگوار را برای مباهله به بیرون برد، چون نگاه نصاری بر ایشان افتاد و حقیقت آن حضرت و آثار نزول عذاب را مشاهده کردند، جرأت بر مباهله را از دست داده و استدعای مصالحه و قبول جزیه کردند.
در این روز حضرت امیرالمؤمنین (علیهالسلام) در حال رکوع انگشتر خود را به سائل داد و آیه «إِنَّمٰا وَلِیُّکُمُ اللّٰهُ وَ رَسُولُهُ..» در شأن آن حضرت نازل گشت.
در هر صورت این روز دارای شرافت بسیاری است و در آن چند عمل وارد است:
اوّل: غسل
دوّم: روزه گرفتن
سوّم: خواندن دو رکعت نماز که در وقت و کیفیت و ثواب مانند «نماز روز عید غدیر» است و اینکه «آیتالکرسی» در نماز مباهله باید تا «هُمْ فِیهٰا خٰالِدُونَ» خوانده شود.
چهارم: خواندن دعای مباهله
پنجم: دعایی که شیخ طوسی و سید ابن طاووس پس از دو رکعت نماز و «هفتاد مرتبه» استغفار، روایت کردهاند بخواند. اول آن دعا، «الْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعالَمِینَ» است.
در این روز دادن صدقه به تهیدستان به خاطر پیروی از مولای همه مردان و زنان با ایمان و زیارت آن حضرت، شایسته است و مناسبتر «زیارت جامعه» است.
منبع: شفقنا رسانه -مفاتیح الجنان